Morał na dziś?
Z każdego wychodzi coś dopiero w szkole średniej... presja rówieśników i te sprawy.
Chciałam tańczyć, zrobiłam w tył zwrot. Nie, to nie tak, bo przez chwilę widziałam coś czego rzeczywiście tam nie było, wiesz to ten moment. Nie jestem zbyt pewna siebie, nie, nie. Właśnie w tym rzecz, że każdego kolejnego dnia mam coraz więcej wątpliwości. Nie szukam zajęcia, odskoczni od rzeczywistości na siłę. Po prostu czasami coś jebnie Cię z taką siłą, że no nie ma innej opcji, tylko w tym pozostać. Nie chce mi się imprezować, co ze mną? Jedno piwo zastępuje mi flaszkę wódki i cokolwiek robię w piątek, wiem, że to jest złe, że jestem tu teraz i mam w dupie ten cały świat, przecież powinnam się bardziej przejąć, nie? Dobra, mimo wszystko - BRAKOWAŁO MI TEGO, ale nie wiem czy nie nudzi mnie to teraz? Czy nie chcę wylajtować, mieć coś i wiedzieć, że to coś jest najważniejsze na świecie, a wszystko inne schodzi na dalszy plan.
Pseudofilozofia poparta wydarzeniami, słowami, myślami i czynami. Motywująca muzyka zapuszczana z jebanego windows media player, ponieważ winamp się na mnie obraził, stwierdził, że lepiej jak nie będzie istniał wcale, no cóż. Chcę mieć wszystko ułożone do kupy, chcę mieć ludzi tu i teraz przy sobie, nie porozpieprzanych po całej Polsce, ba! Po całym świecie! Chcę wiedzieć na czym stoję. Wiem przynajmniej tyle, że nie spadnę, bo trzymam się mocno. Nie robię nic wbrew sobie, nie chcę żałować tego, że mogłam coś zrobić, a jednak nie zrobiłam, więc działam cały czas. I do cholery wypali ten mój plan, bo musi! Możecie zobaczyć mnie siedzącą na schodach z fajką i piwem, możecie zobaczyć mnie bawiącą się na parkiecie w zapomnienie , możecie zobaczyć mnie wypłakującą łzy przepełnione smutkiem i goryczą, ale obiecuję, że za kilka dni, tygodni, za miesiąc, czy dwa, zobaczycie mnie tak cholernie uśmiechniętą od ucha do ucha. Pracuję na to i nie zamierzam się poddać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz