` she's an animal (...) silent murderer, haunting after you. `

To zawsze przychodzi po jakimś czasie. Przychodzi, walnie mnie, a że ma ogromną siłę rażenia - zaraz dotrze przeze mnie do innych. Nie potrafię przewidzieć kiedy się pojawi, czasami umiem to stłumić, ale tylko na moment, bo za chwilę wraca z podwojoną siłą. Lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu? Nie, u mnie to nie działa. Wolę gołębie na dachach... I przez to, że szukam wad i zgrzytów na siłę, że prowokuję kłótnie, że potrafię nie odzywać się dniami, tygodniami, olewać bez wyrzutów sumienia - nie lubię siebie chyba, wiesz? Naprawdę przejebanie jest być mną. Chciałabym, żeby pewnego dnia przestały istnieć dla mnie jakieś wytyczne, granice, reguły czy cokolwiek w tym rodzaju. I nawet jeśli mówię Ci prosto w oczy: "To nie ma dla mnie znaczenia, nie zwracam na to uwagi serio." to za chwilkę, gdzieś po drodze, możesz dowiedzieć się, że jednak właśnie ta mała bzdura przeważyła na "nie".

Jesteś bystry, to wiesz o czym mówię. 

She - Coloris

Why don’t we wake up and see?

Pamiętam czasy gdy zimne piwo, miętowy papieros i godzinna gadka na ławce w parku załatwiały wszystko. Wczoraj zaproponowane w ramach CHYBA pocieszenia, nie wiem, nie wywarły na mnie praktycznie żadnego wrażenia, ot po prostu bez zająknięcia powiedziałam "No coś Ty, nawet nie mam ochoty". 

Znowu mam dwie opcje, przez pryzmat rozumu zdecydowanie powinnam wybrać tą, którą mam zaraz tu, przy sobie, na wyciągnięcie ręki, opcję bardzo dobrą, której nie mam nic do zarzucenia, ale sorry... Ja już dzisiaj nie potrafię kierować się rozumem, tylko idę tam gdzie idą moje emocje i jeśli one wskazują mi coś, co niekoniecznie będzie dobre dla mnie, ale na chwileczkę pomiesza mi w głowie do tego stopnia, że będzie mi wszystko jedno - gubię mózg na drodze, jak dzisiaj kasę na Placu Wolności, za którą miałam kupić Energy Drinka w Żabce.

Mam nadzieję, że moje humorki przejdą równie szybko jak dotychczasowe zachcianki, które straciły na wartości w przeciągu max. kilku tygodni.

pozdrawiam ludzi, którzy są ze mną i wytrzymują.

a i to nie jest PMS.

Misfits <3

jeszcze za czasów Nathana myryry.

I don't need rain drops to save me from the fire.

Wszystko jest bardziej urokliwe w nocy. Muzyka bardziej do mnie trafia, rozmowy się bardziej kleją, smsy lepiej wyglądają, a filmy bardziej wzruszają i nawet herbata lepiej smakuje.


Czasami trzeba odpocząć od ludzi, hałasu, świata zewnętrznego, zaszyć się w swoich czterech ścianach i pobyć chwilę sam na sam ze sobą. Ułożyć myśli, poprawić postrzeganie na niektóre sprawy, zmienić niektóre plany. I modlę się, żeby znowu nie strzeliło mi do głowy coś głupiego pod wpływem chwili.

Wspominam niektóre momenty jeszcze przed dokonaniem pewnych wyborów, czy złych? Trudno powiedzieć, bo gdyby nie one, raczej nie byłabym tą samą osobą co dzisiaj. Zazwyczaj tak jest, że nie wiemy nic do końca i nie jesteśmy na sto procent zdecydowani, a mimo to podejmujemy ryzyko i dopiero później, dużo, dużo później poznajemy konsekwencje swoich wyborów. Sama nie wiem czy żałuję, może gdyby wszystko inaczej się potoczyło, byłabym teraz tak w cholerę szczęśliwa i nie pisałabym tego posta. Gdybym miała wehikuł czasu chyba cofnęłabym się o ponad rok i wszystko inaczej rozegrała, tylko tak na moment, żeby zobaczyć jak to by się dalej potoczyło - przecież zawsze mogłabym wrócić znów... ;_)

+ przykro mi się zrobiło, bo niektórzy lekceważą pewne ostrzeżenia, a przecież to nie po to, żeby im zaszkodzić, tylko wprost przeciwnie...

she said 'hello mister, pleased to meet ya'

kompletnie nie wiem.

Chyba nigdy nie czułam się tak samotna jak dzisiaj wieczorem i nigdy nawet nie pomyślałam, że mogłabym się tak czuć. Zawsze wokół mnie było pełno ludzi, przyjaciół bliższych, dalszych, znajomych. Zawsze miałam do kogo się odezwać. Dzisiaj akurat nie mam do kogo buźki otworzyć i tylko wysłuchuję jaka to jestem beznadziejna, bo nic nie robię i w ogóle to powinnam się zmienić, najlepiej zaraz, teraz, już. Nie umiemy zdobyć się na dłuższe rozmowy, ot wymiana zdań na tematy strasznie banalne, prozaiczne. Ty masz czas w pełni zajęty, ja z tym czasem nie mam co robić, ale udaję, że też jestem strasznie zajęta, gdy przychodzą myśli w stylu "A może się pouczę?", "Może ogarnę w końcu swój pokój?". Nigdy nie zdawałam sobie sprawy z faktu, iż przyjaźń jest taka strasznie krucha i czymś trwałym jest tylko w niezwykłych przypadkach. Czasem na pytanie "A miłość?" wykonuję gest machnięcia ręką i mówię "fajnie jest być singlem, możesz to, tamto i sramto", ale pewien warunek musi być wtedy spełniony, a teraz już nie jest i duszę się w tym, bo na siłę muszę szukać kogoś, komu mogę powiedzieć to wszystko bez zająknięcia.

Czasami wydaje mi się, że ludzie są zbyt blisko mnie, tak blisko, że automatycznie wrzucam ich do "strefy zaufania" i na osi czasu umieszczam ich na całej rozciągłości mojego życia - jakież to naiwne. Zawsze myślałam, że mam w sobie trochę jakiejś nieufności, że miną wieki, zanim ktoś stanie się dla mnie naprawdę bliski. Teraz daję się złapać na kilka miłych słów, na ciepły sweter w zimny wieczór, na promienny uśmiech, gdy czuję się źle, na "kiedyś pójdziemy/pojedziemy/zrobimy...", szczególnie na "kiedyś". W mózgu zapisuje mi się schemat, że skoro jesteś teraz, to będziesz jutro, pojutrze, w wigilię, sylwestra, wielkanoc czy w wakacje, że zawsze będę mogła przyjść i powiedzieć to co mam do powiedzenia, że nigdy mnie nie olejesz bez konkretnego powodu, że gdy będę chciała rady to mi ją dasz, a gdy będę chciała żebyś milczał - nic nie powiesz. Imprezowanie też jednak na dobre nie wyszło, ileż można pić wódkę powtarzając "pieprzyć wszystko", zresztą teraz i tak już kwestia balangowania legła, bo jak umawiamy się na kilka tygodni przed, w tym samym dniu słyszę "Sorry, nie mam czasu.". Mogę rozłożyć ręce i powiedzieć, że los się chyba odwrócił i teraz to ja nie wiem co robić i czuję się z tym cholernie źle. 
dajcie mi księcia na zielonym kawasaki ninja, ale nie dawajcie mi już wódki raczej.

ps sorry, że takie smuty pieprzę, ale czasami muszę.



odblokowałam formspringa, dalej możecie zadawać głupie pytania.

can you turn it down?

powinnam pomyśleć dziesięć czy nawet piętnaście razy, a tego nie robię i sama dopowiadam sobie kwestie, które dla mnie pozostają niejasne - koloruję je tak by miały różową barwę i były dla mnie tak łatwo przyswajalne, jak woda dla organizmu. jeszcze na dobre mi to nie wyszło, przejechałam się na tym nie raz. widziałam wszystko pięknie, ładnie, a zgrzyty tłumaczyłam zwykłym nieporozumieniem czy różnicą zdań. chcę się oduczyć takiego patrzenia na świat, na życie, na innych ludzi, ale nie potrafię, nie radzę sobie z tym. co ja teraz robię? cieszę się jak głupia, a nie minie chwila i to już będzie daleko za mną, a ja pozostanę z myślą 'po co mydliłam sobie oczy?', pozdro zapomniałam je wczoraj zakroplić.


can you turn it down?

!!

Zaczęłam pisać nowy pamiętnik, dwa poprzednie najprawdopodobniej spalę, nie będą mi już do niczego potrzebne, a większość wspomnień w nich zawartych teraz już nic nie znaczy. Oczywiście ciekawość wygrała, przeczytałam ostatnie kilka stron ze starego pamiętnika i poczułam takie malutkie ukłucie. Zastanawiam się gdzie ja kiedyś miałam mózg? Nie żebym teraz była nie wiadomo jak mądra, inteligentna i przeczuwała każdą możliwą intrygę, każde zatajenie prawdy, ale po prostu wtedy byłam istotą totalnie bezrozumną, naiwną i zaślepioną. Poprawiam się - nie chciałabym cofnąć czasu, o nie! Nie chciałabym znowu niektórych rzeczy przeżywać... Nie chciałabym potem mieć takiego ogromnego żalu do siebie, jaki wyniszczał mnie wtedy od środka. Postanowione - pamiętniki idą do pieca, nie mogę ich czytać, bo pomimo upływu czasu nadal wywołuje to ból, teraz zaczynam pisać tylko i wyłącznie o dobrych rzeczach, złe zostawiam w tyle, nie chcę ich pamiętać! Dobre zawsze przypominam sobie z uśmiechem na twarzy, czegokolwiek i kogokolwiek by nie dotyczyły, a wtedy pisałam niestety zawsze w podłym humorze... od teraz się to zmieni.

    

like D'N'B ?

Beautiful Lies 

Wyrzucam z siebie czarne myśli i siedzę otumaniona, wpatrując się w coś, lecz to nicość, wpatrując się tępym wzrokiem, zapłakanymi oczami, nie widzę... Sens - gdzie się podział? Cel - gdzie zniknął? Początki apatii, niewysłowione myśli, nie wiem już kiedy tak naprawdę jestem sobą, oślepia mnie presja, wykańcza sumienie, przerastają ambicje. Chciałabym mieć coś pewnego, narazie jednak stale muszę zastanawiać się czy wszystko robię tak jak powinnam, czy nie przeoczyłam czegoś po drodze... Moim najlepszym przyjacielem powinno być milczenie oraz rozum, niestety na tą chwilę zostawiłam je za drzwiami.

Band Of Horses - The Funeral (Butch Clancy Remix) 

A sexy little secret of a radio song...

OLEJMY WSZYSTKO, 

LICZY SIĘ TYLKO TO CO TERAZ.

 

countdown w tych słuchawkach. 

 

stop breathing

coś się dzieje, coś jest na rzeczy. boję się, że jeśli będziemy w to brnąć dalej, może skończyć się tragicznie. ej jak to jest, że ciągle o tym gadam, ale nie zrobię z tym nic. Pytasz, ja odpowiadam twierdząco, wciągam się w to dalej, unikam przeogromnym fuksem jakichś większych konsekwencji. Chciałam wcisnąć stop, ale już nie ma hamulców. Jak tu się nie wkurwiać do cholery? Ktoś powiedziałby że jest przecież całkiem w porządku, ale ja mam ambicje, które mnie przerastają. To wszystko, to jest za mało. 

Jutro kolejny 'taki sam' piątek, nie usiądę w domu na dupie, bo tak nie potrafię, to już weszło mi w krew. Sama przyznaję, że to chore, gdy niemalże wpadam w histerię na wieść, że jeden, jedyny weekend mam spędzić w domu. Sorry, że potem nie mam o czym gadać, bo jedynym tematem, który mi się wkręca, jest relacja z ostatniej imprezy i nie mam nic więcej do powiedzenia. Może porozmawiałabym z Tobą o książkach, może o sporcie, a może o czymkolwiek innym, w jakiś sposób normalnym... Gdybym tylko nie rzuciła tego wszystkiego na rzecz aktualnego życia. Dzisiaj mi się to nie podoba, jutro mogę zmienić zdanie.  
Takkkkkkkkkkkkkkkkkkk, przydałaby mi się PRZERWA.

well i just dance the way i feel.

totalna klęska audiowizualna

 I wiesz co? Gdyby nie ten Londyn, to chyba dalej siedziałabym z podkurczonymi kolanami przed monitorem, przesłodzoną kawą w rękach i słuchawkami na uszach, a po twarzy spływały by mi łzy jedna po drugiej. Składam sobie gratulacje, bo znalazłam lek na chorobę zwaną 'życie przeszłością'. Potrzebowałam czegoś takiego, żeby iść dalej, więc teraz jesteś ostatnią osobą na którą chciałabym sobie popatrzeć :_)

 Nie mam książek, zeszytów, psychicznie też nie jestem przygotowana do tego co ma być pojutrze.  
POJUTRZE? 
No to brawo Czas! - nie mam pojęcia gdzie i po co tak zapie*dalasz.

Nie zdążyłem zasnąć 

Did you say 'forever'?

Kiedy chcę to potrafię być grzeczną, ułożoną, przykładną hmmm.... ? córką? Lecz czasami potrafię przyjść do domu i wypić 1,5 l wody mineralnej na eks. Słucham dubstepów, oglądam SKINS, używki? hmm... nie przebieram. Może to mi ryje mózg? Hmm, nigdy się nad tym nie zastanawiałam, aż do czasu gdy rozjebałam czyjś płot. Mam za słabe nerwy? Nie potrafię wytrzymać tego, że żyję w takim pogrzanym świecie? Że każdy z kolei przypomina mi kogoś i odpieprza coś? Może za dużo wyidealizowanych obrazków przepłynęło przez moją głowę? Brakuje mi kogoś, kto chamowałby moje emocje, kto walnąłby mi z liścia w twarz i powiedział "Ania, olej to, nie umierasz dziś, masz całe życie przed sobą." Pojebanie, ale i tak będę się wpierdalała, nawet jak powiesz, że mam to kurwa zostawić, bo to nie moja sprawa. JEST TO DO CHOLERY MOJA SPRAWA I NIE KAŻCIE MI STAĆ Z BOKU.

Freddie dednął, ja pierdole.

Crystal fighters - Xtatic truth ( Last Japan Remix )

I would climb to the highest hill.

Teraz patrzę ile z biegiem czasu się zmieniło. 

Mijamy się i nie stać nas nawet na "cześć". Kiedyś mogliśmy przegadać cały dzień, całą noc, a teraz nie potrafimy nawet spojrzeć sobie w oczy. Nie będę upierać się czyja to jest wina, tylko może czasami mi brakuje tych dawnych czasów? Wszystko o czym kiedyś marzyłam, pospełniało mi się, ale w momencie, kiedy nie czerpałam już z tego żadnej satysfakcji. Zapomnienie totalne, aż tu nagle bum - dostaję to, za co kiedyś dałabym się pokroić i w tej chwili ani trochę nie jest to dla mnie nadzwyczajne i niezwykłe. Takie życie, które kiedyś wydawało mi się czymś odległym i nie pisanym dla mnie, mam teraz na porządku dziennym. I co? Nie zachwyciło mnie, bo weszłam kilka poziomów wyżej i znowu chcę coś ponad to. Apetyt wzrasta w miarę jedzenia - ja nie mam wypełnionego żołądka nawet w połowie. 

Sięgam po gwiazdy ? Nie sorry, bo nie chce mi się ruszyć dupy i zostaję przy tym co mam, i mogę robić co mi się podoba, ale na głowie nie stanę. Dążę tylko do tego, żebym jutro miała się z czego cieszyć, co było wczoraj nieważne, bo to przecież już było, nie?

Zostało 11 dni, trzeba je godnie wykorzystać. Myślę, że pierwsze 2-3 miesiące roku szkolnego mogą być całkiem ciekawe, chociażby przez nadchodzące wydarzenia, takie zaplanowane i takie, które przewiduję, zważając na swojego farta.

EsDwa And Pogz - Tymy (Suplement) (Feat. Te Tris) 

 

So much pressure

Morał na dziś?  

Z każdego wychodzi coś dopiero w szkole średniej... presja rówieśników i te sprawy. 

Chciałam tańczyć, zrobiłam w tył zwrot. Nie, to nie tak, bo przez chwilę widziałam coś czego rzeczywiście tam nie było, wiesz to ten moment. Nie jestem zbyt pewna siebie, nie, nie. Właśnie w tym rzecz, że każdego kolejnego dnia mam coraz więcej wątpliwości. Nie szukam zajęcia, odskoczni od rzeczywistości na siłę. Po prostu czasami coś jebnie Cię z taką siłą, że no nie ma innej opcji, tylko w tym pozostać. 

Nie chce mi się imprezować, co ze mną? Jedno piwo zastępuje mi flaszkę wódki i cokolwiek robię w piątek, wiem, że to jest złe, że jestem tu teraz i mam w dupie ten cały świat, przecież powinnam się bardziej przejąć, nie? Dobra, mimo wszystko - BRAKOWAŁO MI TEGO, ale nie wiem czy nie nudzi mnie to teraz? Czy nie chcę wylajtować, mieć coś i wiedzieć, że to coś jest najważniejsze na świecie, a wszystko inne schodzi na dalszy plan. 

Pseudofilozofia poparta wydarzeniami, słowami, myślami i czynami. Motywująca muzyka zapuszczana z jebanego windows media player, ponieważ winamp się na mnie obraził, stwierdził, że lepiej jak nie będzie istniał wcale, no cóż. Chcę mieć wszystko ułożone do kupy, chcę mieć ludzi tu i teraz przy sobie, nie porozpieprzanych po całej Polsce, ba! Po całym świecie! Chcę wiedzieć na czym stoję. Wiem przynajmniej tyle, że nie spadnę, bo trzymam się mocno. Nie robię nic wbrew sobie, nie chcę żałować tego, że mogłam coś zrobić, a jednak nie zrobiłam, więc działam cały czas. I do cholery wypali ten mój plan, bo musi! Możecie zobaczyć mnie siedzącą na schodach z fajką i piwem, możecie zobaczyć mnie bawiącą się na parkiecie w zapomnienie , możecie zobaczyć mnie wypłakującą łzy przepełnione smutkiem i goryczą, ale obiecuję, że za kilka dni, tygodni, za miesiąc, czy dwa, zobaczycie mnie tak cholernie uśmiechniętą od ucha do ucha. Pracuję na to i nie zamierzam się poddać.

jestem za bardzo zmęczona tym wszystkim. 

Ellie Goulding - Under The Sheets (Jakwob Remix)